Πάντα τις νύχτες συντροφιά μου είσαι
είσαι μαζί μου, ξανά, πουθενά
Κάνεις τσιγάρο την καρδιά μου κ’ είναι
μία ανάληψη στην καταχνιά
Λέει το ράδιο «η ώρα τρεις»
κι εγώ, ακούω «τώρα κανείς»
κανείς απ’ τους δυο μας εδώ
σύνδρομο μοιάζει, νυχτερινό.
Να ‘μαι ο ήχος και η κραυγή
μίας σιωπής που αιμορραγεί
καθώς ξυπνά με πυρετό
για να φιλήσει τον πανικό
Βάζω στο ράδιο τραγούδια πόνου
να ‘ναι η θλίψη διπλή μαχαιριά
όταν γυρίζω σε ταινίες τρόμου
μες στου μυαλού τη φριχτή ερημιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου