Καφεκούτι



Στη Σόλωνος,
ένα παράθυρο και μία πόρτα
«ΚΑΦΕΚΟΥΤΙ» το bar, χωρίς ιδρώτα
σε ήχο-στρόβιλο γυρνά μια νότα•
στη σκέψη που εσένα μου ζητά…


Στη Σόλωνος, σ’ ένα bar πολύ μικρό
Jazz ήχος, μια φίλη και ποτό πικρό...
Στον τοίχο χορεύουν το tango σφιχτά
φιγούρες με σώματα από μπογιά...
Τα γέλια, δραπέτες, γλιστράνε πνιχτά
υγραίνουν την πέτρα στο δάκρυ του «γεια!»


Στη Σόλωνος,
ένα μπαράκι με τραπέζια τρία
απ’ έξω η βραδιά να είναι κρύα
και μέσα να γρυλίζουν τα θηρία•
με ρίγη το κορμί ξανά λυγά…

23/05/07

Μια γυναίκα



Από της Άρτεμις, διαλέγω, το θηκάρι
Λευκόχρυσου, δυο βέλη μαγεμένα
Βελόνες γίνονται, στα δυο μου χέρια
Διάφανο, λευκό, ζωνάρι,
Υφαίνω, Σελήνης να 'χει χάρη...

Τα μάτια μου, με γόρδιο δεσμό, να δέσω
Τα δυο μου χέρια, φέρνω προς τα σένα
Αράχνης νήμα, ψαύω μια σου έγνοια
Διάφανο, λευκό, να στέψω,
Όσα δεν κοιτάζω, να πιστέψω...

Άρτεμις, Αράχνη, Αριάδνη
Γίνομαι, ζητώντας την Αγάπη.
Άτροπος, τα μάτια σαν θα δέσω,
Τα χέρια σου, ζητώντας για να πέσω.
Άρτεμις, Αράχνη, Αριάδνη,
Μια γυναίκα, κι άλλη, κι άλλη, κι άλλη...

Είναι αστείο


Είναι αστείο, τόσο αστείο
να ζητάς απ’ το γυαλί σου
να σπάσει πάνω στο κορμί σου
χίλια τρίγωνα να φτιάξει
θραύσματα κατοπτρικά

Είναι αστείο τόσο αστείο
να κοιτάς γυαλιά σπασμένα
καρφωμένα ανεστραμμένα
στη ματιά σου να συνθέτουν
θραύσματα ενοχικά

Είναι αστείο, τόσο αστείο
η σπασμένη σου εικόνα
να αιωρείται στον αιώνα
για να βλέπει στο φορείο
θραύσματα από γυαλιά

είναι αστείο, τόσο αστείο…

07/10/06

Ψιτ, Όμορφη…


Κοχύλια στα μαλλιά
Φοράς για τα πολλά
Φυσήματα τ’ ανέμου…
Ο ήχος τους βαθύς
Φωνές της προτροπής
Αγγίγματα αγγέλου…

Ψιτ, όμορφη;
Θαλασσοστολισμένη...

Του Πόθου το νησί
Έχεις για σπίτι σου εσύ
Φιλήματα γλυκά
Θυμίζουν γάργαρα νερά

Ψιτ, όμορφη;
Θαλασσοστολισμένη…

Αστέρια ντροπαλά
Φοράς απ’ τα παλιά
Που πέσαν να πεθάνουν…
Και βρέθηκαν σ’ αυτή
Τη δύσκολη στιγμή
Τον κόσμο να τρελάνουν…




02/08/06