Νυχτοπούλι

Είδαν τ’ αρχικά του
είδαν τη στητή, κορμοστασιά του
είδαν την φωτιά, την πυρκαγιά του
είπαν ‘φταιξαν τα λευκά φτερά του…

Τρύπησε το βόλι
μέσα την μικρή-μικρή καρδιά του
ύστερα το θυμηθήκαν όλοι
είχε όμως βγάλει τα φτερά του.
Λήθη η φυγή του
έτσι είπανε, τη φύλακή του
άρνηση βαπτίσαν την πληγή του
και μαχαίρι, την αχνή φωνή του.

Τέρμα η νυχτιά του
τέρμα η φωλιά κι η φυλλωσιά του
τέρμα το νυχτέρι, η αρματωσιά του
τέρμα τα ολόγλυκα φιλιά του…