Δεν έχει σημασία…

.
Τα θέλω σου φτηνά
και τα δικά μου πια φτωχά
οι λέξεις, πεινασμένες, σα θηρία
Κρυφτό-κυνηγητό
να ‘ν’ οι κινήσεις μας καρμπόν
με κάποια, πιο παλιά μας, ιστορία

Ακόμη μια φορά ζητάς
για εξηγήσεις μου μιλάς
κι απλώνεις το μωσαϊκό
με κάθε σου κατηγορία
Εγώ ξανά να μη μιλώ
το δηλητήριο πικρό
δε νοιάζεσαι που με πονάς
μα ούτε κι έχει σημασία
μα ούτε κι έχει σημασία…

Τριγύρω σκοτεινά
αισθήσεις-λάθη πυρκαγιά
η σκέψη, να δηλώνει, απραξία
Χτυπάνε τα λεπτά,
βελόνες πάνω στην καρδιά
η μνήμη, να μη βρίσκει, την πορεία

Ακόμη μια φορά ζητάς
για εξηγήσεις να μιλάς
κι απλώνεις τον θυμό καυτό
με κάθε σου κατηγορία
Εγώ ξανά δεν απαντώ
το δηλητήριο πιοτό
το πίνω όλο και γελάς
μα πια δεν έχει σημασία
μα πια δεν έχει σημασία…